Dla Teatru ,,Proscenium? najważniejszą formą wypowiedzi scenicznej jest słowo. Uważamy bowiem, powtarzając za Arystofanesem, że ,,w słowie siła tej sztuki i w nim jej zaleta?. Dlatego też nasze spektakle często pozbawione są scenografii, albo jest ona bardzo oszczędna. Staramy się również zminimalizować potrzebę rekwizytu oraz ruchu scenicznego nadając tym samym słowu odpowiednią rangę i zwracając na nie uwagę Widza.
Scenariusze naszych spektakli bardzo często powstają z tekstów poetyckich i prozatorskich już wcześniej przygotowywanych na konkursy recytatorskie. Jeżeli uda się nam spowodować wsłuchanie się Widza w treści jakie te utwory zawierają, sprowokować Słuchacza do choćby chwilowej nad nimi zadumy i refleksji, sprawić, że sięgnie on po lekturę usłyszanych utworów, to jest to dla nas największą nagrodą za starania jakich dokładamy, aby zarazić innych naszą fascynacją Literaturą i miłością do Słowa.
Wielkim autorytetem i niedościgłym wzorem Proscenitów jest założony przez Mieczysława Kotlarczyka i funkcjonujący w połowie XX wieku w Krakowie Teatr Rapsodyczny, w którym grał młody Karol Wojtyła. Program tego teatru i jego założenia inspirowały i nadal inspirować nas będą w pracy nad Słowem.